Dlaczego budzimy się nocą? - indaguje zupełnie rozbudzony Precel o swej zwyczajowej porannej godzinie, spoglądając nieco zdumionym wzrokiem na szarugę za oknem. Tak oto zorientowaliśmy się, że nadeszła jesień. Podstępnie jakoś, cichaczem się zakradła, ale w sumie nie przeszkadza nam to wcale, bo jesień jest całkiem spoko. Wiecie, kasztany, liście kolorowe, takie szmery-bajery - przyroda atakuje z każdej strony. No więc dziś dwie książki w tym temacie - The Usborne Outdoor Book i Bractwo-piractwo. Przygoda przyrodnicza.

Serię Zagraj ze mną mieliśmy już okazję testować. Efekty testów były na tyle szałowe (o, tutaj), że Matka bez cienia wątpliwości kładzie na półce kolejne pudła spod tego szyldu. Jedziemy z tym koksem, proszę Państwa. I na tym się nie skończy, bo Egmont, który najwyraźniej uparł się doprowadzić Matkę na skraj bankructwa, właśnie wypuścił na rynek kolejne dwa tytuły skierowane do nieco starszych planszówkowiczów. Ale dziś przed Wami dwie gry dla przedszkolaków - Kolorowe biedronki i Zwierzaki na tratwie.

Bywają takie książki, w których słowa są całkiem zbędne. Ale nie czarujmy się, jeśli dziecięca książka opowiedziana jest tylko obrazem, to najczęściej bywa prostą, nieskomplikowaną historyjką. I takie pozycje mamy oczywiście na półce. Ale zdarzają się też prawdziwe cudeńka, które zaskakują pomysłem i zachwycają graficznie.

Doszły Matkę słuchy, że jacyś turyści z nieletnimi potworami szukali ostatnio knajpy w Krakowie i przy pomocy automatycznego tłumacza buszowali po ohanowym cyklu Szama Mama. No kurde, sława międzynarodowa, puchnie Matka z dumy niczym kluska na parze, nic tylko ją makiem posypać! Idąc za ciosem tej nadspodziewanej zagranicznej popularności oraz w głębokim przekonaniu, że za chwilę zadzwoni Harrison Ford z pytaniem, gdzie można zjeść dobrą pizzę i lody, przygotowała Matka nowe propozycje – Le Pizzette di Rebecca oraz Good Lood. Smacznego!

Z kartonówkami mentalnie żegnała się już Matka kilka razy. No bo takie stare konie nie będą już chyba sięgać po kartonowe książeczki, co? Więc żegnała się Matka, żegnała, i zupełnie nie wiadomo jak to się stało, że nagle w domu pojawiło się całkiem sporo nowych kartonówek… przysięga Matka, Wysoki Sądzie, zupełnie nie wiadomo!

Gra imprezowa? Na szybkość i refleks? Taaak, jaaasne… Troszkę się Matka martwiła, czy siądzie – bo takie gry mają to do siebie, że słowo dystans trzeba podczas rozgrywki odmieniać przez wszystkie przypadki. Raz na wozie, raz pod wozem, należy się przyzwyczaić, że sytuacja zmienia się dynamicznie i nie ma się co obrażać. No i sugerowany wiek to niby dziesięć lat, czyli już dla starych koni. A tu niespodzianka. Siadło jak złoto! Od tygodnia nic nie robimy, tylko ciupiemy w Gobbit: Angry Birds.

Powietrze jeszcze pachnie latem, ale już wiadomo, że coś się kończy, coś się zaczyna. W naszym domu zaczyna się głównie nierówna walka z rzeczywistością. Znaczy trzeba przyjąć do wiadomości, że oto jest początek nowej wspaniałej ery, gdy dziecię wkracza na świetlaną drogę prawdziwej edukacji, trąby, fanfary i klękajcie narody, ale oznacza to jednocześnie, że trzeba ogarnąć dowozy, śniadania, worki na buty, kółka teatralne, teczki w rozmiarze A4 i to, czym strój galowy różni się od eleganckiego. Matkobosko!

Naklejki, oględnie mówiąc, są dla bachorów jak heroina. Serio. My tu sobie haha, hihi, żarciki z tematu, a prawda jest taka, że za celulozę z klejem od spodu dadzą się pokroić tępym nożem. Wiedzą to lekarze, którzy już dawno zorientowali się, że najgorsze nawet katusze można z łatwością wynagrodzić małym kawałkiem papieru. Niestety wiedzę tę posiedli również producenci wszelkiego rodzaju gazetek dziecięcych, zeszytów z zadaniami i innych cudów, które sprawiają, że zmysł estetyczny Matki dostaje spazmatycznych drgawek, zaś bachory patrzą wzrokiem, który niepokojąco upodabnia je do kota ze Shreka.