Miało być dziś o czymś innym, ale – jak być może już wiecie – Precel zafundował nam dodatkowe atrakcje w postaci wizyty w klinice otolaryngologii. Postanowił chłopak wyczyścić sobie ucho patyczkiem – takim do uszu, żeby nie było, że znalezionym w parku. Zainspirowało to Matkę do przemyśleń w kwestii wypadków domowych.

Spójrzmy prawdzie w oczy – bachory to idealna matczyna wymówka. Dzięki nim może Matka wydawać pierdyliardy złotych na książki, wmawiając sobie jednocześnie, że wcale nie kupuje literatury dla siebie. Ojciec patrzy na kuriera spode łba, ale słowa nie piśnie – nie odmówi wszak potomkom kultury i edukacji.

Potwory były wczoraj w teatrze. Oglądały przedstawienie oparte na Child of Light, rozgrywające się w takt muzyki ze Star Wars. Serio. Są na świecie ludzie o fantastycznych umysłach. Tak więc dziś szybka polecanka weekendowa – w Krakowie trwa właśnie Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych 27. Ulica.

W czerwcu wypełzliśmy z domu na dobre i wracamy do niego tylko na chwileczkę, na spanie właściwie. Szlajamy się po różnych miejscach brudnych i piaszczystych (no dobra, szlajamy się też po hipsterskich krakowskich knajpach, choć od dawna jesteśmy za starzy i za grubi na hipsterów). Precel odkrył magię patyków, które w jego rękach zmieniają się w różnoraką broń białą. Kluska ciągle kokietuje ślimaki i robaki – za wyjątkiem much, tych z niezrozumiałych przyczyn boi się śmiertelnie. Fajny był czerwiec.

Nadchodzi taki moment w życiu każdego gracza, gdy trzeba przejść z dziecinnych aplikacji do prawdziwego, twardego, dorosłego grania. Nadchodzi moment, kiedy na półce z grami oprócz gier Matki i Ojca jest też miejsce na Twoje własne płytki. Disney Infinity to dokładnie to, czego potrzeba rodzicowi przedszkolaka, żeby zapewnić bachorowi długie godziny dobrej zabawy, sobie zaś skutecznie wydrenować kieszenie. And it’s -oh-so-pretty!

Do wszystkich znajomych, którzy spamowali nam fejsa Kubrickiem – in your face! My też poszliśmy! Co, że niby Kubrick nie dla dzieci? Jasne, że dla dzieci! Wszak Precel po powrocie do domu oświadczył, że chce jeszcze raz tą bajkę o małpach...

Festiwal Filmów dla Dzieci był i się zmył - nie owijając w bawełnę, pasmo kreskówek dla najmłodszych, na jakie trafiliśmy, było raczej słabe. A częściowo słabe i brzydkie, ale wiadomo, estetyka to sprawa subiektywna. Do tego sala kinie Kijów świeciła pustkami, mimo że event był darmowy, a po nim zapraszano na warsztaty plastyczne i rozdawano książeczki i drobne upominki. Serio nie da się w wakacje zapełnić dziećmi sali kinowej? Chyba promotor imprezy mocno dał ciała. No ale kij z tym, przynajmniej Precel załapał się na warsztaty animacji poklatkowej, gdzie pozamiataliśmy naszą poszukującą skarbów ośmiornicą.

Matka, pozyskawszy kilka wolnych punktów na rozwój postaci, postanowiła podnieść skilla fotograficznego. Zapisała się więc na kurs i uczestniczyła w nim dzielnie: siedząc w ciemni, tworząc zdjęcia packshotowe i katując modelkę w studio. Aż w końcu nadszedł moment zaliczenia fotoreportażu streetowego – i tu ujawnił się głęboko skrywany matczyny talent!